“Μακάρι όλοι οι ασθενείς να ήταν σαν τον Θανάση Βέγγο”

Στις 20 Δεκεμβρίου του 2010 ο Θανάσης Βέγγος εισήχθη στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ερυθρού Σταυρού έπειτα από ατύχημα. Στους 4,5 μήνες της νοσηλείας του στο νοσοκομείο οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν είχαν μονίμως μια φράση-ευχή στα χείλη τους… «Μακάρι όλοι οι ασθενείς να είχαν τη συμπεριφορά του κυρίου Βέγγου». Χωρίς ίχνος βεντετισμού, χωρίς να επιζητά κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση-περιποίηση, αυτός και η οικογένειά του παρέδωσαν και μέσα στο θάλαμο του νοσοκομείου μαθήματα ήθους, ταπεινότητας και αξιοπρέπειας. Εκεί, ακόμη και στις δύσκολες ώρες ο «δικός μας Θανάσης» ήταν πάντα ο ίδιος. «Σαν να τον βλέπαμε σε ταινία», σχολιάζει

άνθρωπος του νοσοκομείου που ήταν συνεχώς στο πλευρό του. «Κάναμε τις εξετάσεις και όταν τελειώναμε και άνοιγε τα μάτια του, χαμογελούσε. Πάντα τον ρωτούσαμε, “θέλετε κάτι κύριε Θανάση, χρειάζεστε τίποτα;” και μονίμως μας έγνεφε “όχι”. Ποτέ δεν μας ζήτησε κάτι, ούτε εκείνος, ούτε η οικογένειά του. Ήταν πάρα πολύ σεμνός». Η ομάδα των γιατρών με επικεφαλή τον γιατρό Κωνσταντίνο Μανδραγό ήταν συνεχώς στο πλευρό του «τελευταίου των μεγάλων» Οι γιατροί ήξεραν ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ δύσκολη και είχαν ενημερώσει και την οικογένειά του. Είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο άνθρωπος του δύσκολα θα έβγαινε ζωντανός από αυτή τη “μάχη”. Παρόλη τη θλίψη τους ποτέ δεν έδωσαν δικαιώματα για το οτιδήποτε. «Ο άνθρωπος φαίνεται στα δύσκολα. Και στα δύσκολα ο Βέγγος επέδειξε μεγαλείο. Ήταν αυτό που πάντα αντιπροσώπευε». Η αγάπη του κόσμου για τον μεγάλο πρωταγωνιστή είχε κάνει τρομερή εντύπωση στο προσωπικό του νοσοκομείου. «Ερχόταν απλός κόσμος για να τον δει, να ρωτήσει για την κατάσταση της υγείας του. Έστελναν φυλαχτά, αγιασμούς από πολλά μέρη της Ελλάδας. Μάλιστα, ήρθε σε μένα μια κυρία που ήθελε να τον δει για να του φιλήσει το χέρι. Ήταν μια από τις ταξιθέτριες σε ένα θέατρο που πρωταγωνιστούσε ο Βέγγος κι έλεγε πως ήταν εκείνος που τις σεβόταν, τις πρόσεχε και τις σε ό, τι χρειαζόταν».