Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Eye Witness: Μητροπολίτης Λιβύης Θεοφύλακτος-Γ. Φιλιππάκης-Ν.Δούσης–Ρασσιάς μιλούν για τον εμφύλιο στη Λιβύη

O Μητροπολίτης Λιβύης Θεοφύλακτος αποφάσισε να μείνει εκεί για να συμπαρασταθεί στους ορθοδόξους που απέμειναν στην Τρίπολη. Η φωνή του ακουγόταν με δυσκολία, αλλά παρόλη την ένταση παρέμενε πράος.

Πήρατε την απόφαση να μείνετε στην Τρίπολη…
Ναι, πριν από λίγο τέλειωσα τη Θεία Λειτουργία, δεν ήταν πολλοί οι πιστοί. Αλλά παραμένω εδώ, δεν μπορώ να αφήσω το ποίμνιό μου. Έλληνες που ζουν μόνιμα στην Λιβύη δεν έφυγαν πολλοί. Αλλά υπάρχουν ορθόδοξοι και από Βαλκανικές χώρες και από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Δεν μπορώ να τους
εγκαταλείψω.

Είναι πολύ θαρραλέο αυτό που κάνετε και δίνετε κουράγιο σε πολλούς συνανθρώπους μας που βιώνουν δύσκολες στιγμές…
Δεν είναι θαρραλέο. Είναι το ελάχιστο καθήκον μου. Γι’ αυτό η Εκκλησία με έκανε Επίσκοπο.

Πώς είναι η κατάσταση εκεί; Φοβάστε;
Θέλω να σας εξομολογηθώ πως ο φόβος δεν πέρασε ακόμη από την ψυχή μου. Φαίνεται πως ο Θεός μας ανέχεται ακόμη.

Γνωρίζετε πως οι Έλληνες της Λιβύης έφτασαν πίσω στην πατρίδα ασφαλείς...
Έστειλα και τον ιερέα μου που είναι νέος, 32 χρόνων. Είναι ορφανός του είπα “πήγαινε να δεις τη μάνα σου, να μην στεναχωριέται”. Και όταν θα τακτοποιηθούν τα πράγματα θα επανέλθει.

Οι Έλληνες που επαναπατρίστηκαν ζουν με την ελπίδα πως θα επιστρέψουν στη Λιβύη…
Είναι η χώρα τους, κάποιοι γεννήθηκαν εδώ. Αλλά και για αυτούς που ήρθαν για να εργαστούν το ίδιο είναι. Εγώ δεν γεννήθηκα εδώ αλλά την αισθάνομαι χώρα μου. Με το λαό δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, είναι πολύ ευγενής λαός.

Η κατάσταση τώρα πώς είναι εκεί; Έχει ομαλοποιηθεί κάπως;
Την ημέρα είναι καλύτερα. Το βράδυ όμως δεν μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς. Μετά τις 16:00 πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Πηγαίνω καθημερινά και βλέπω την εκκλησία διότι είναι και μνημείο ο ναός μας. Χτίστηκε το 1647 από σκλάβους Έλληνες. Είναι η αρχαιότερη εκκλησία στη Βόρεια Αφρική.

Φυλάσσετε “Θερμοπύλες” εκεί…
Αυτό πρέπει να κάνει ο καθένας μας. Αυτό θα κάνατε κι εσείς. Κι αυτό πρέπει να γίνει. Είχαμε λίγους πιστούς σήμερα γιατί ο κόσμος φοβάται. Φοβόμαστε τα ακραία στοιχεία. Δεν ξέρεις ποιος είναι ο καθένας. Υπάρχουν και οι μισθοφόροι… Ας είμαστε προσεκτικοί και ο λαός θα μας προφυλάξει.

Σας ευχαριστώ πολύ και καλό κουράγιο.
Εγώ σας ευχαριστώ. Και να μας σκέφτεστε!   






Πόσες ημέρες είστε εκεί;

Είμαι από την περασμένη Πέμπτη. Βρίσκομαι στα σύνορα Τυνησίας – Λιβύης, μένουμε σε μια κωμόπολη που ονομάζεται Μπεν Κουεντάμ. Βρίσκομαι με τους Γιατρούς της Ειρήνης τον Δημήτρη Μογνιέ (αρχηγός αποστολής), τον Θανάση Παπαχριστόπουλο (Διευθυντής Δερματολογικού Τμήματος Ευαγγελισμού) και τον Δημήτρη Δούση – Ρασσιά (Πρόεδρος ΜΚΟ Γιατροί της Ειρήνης). Οι Γιατροί της Ειρήνης είναι μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση η οποία δεν δέχεται να πάρει χρήματα ούτε από την Κυβέρνηση, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την ομάδα προσπαθήσαμε να μπούμε στο έδαφος της Λιβύης τρεις φορές αλλά μας απαγορεύτηκε η είσοδος. Στη συνέχεια οι τρεις γιατροί ενσωματώθηκαν στην ομάδα της Ερυθράς Ημισελήνου, αντίστοιχη του Ερυθρού Σταυρού. Έχουμε φέρει φαρμακευτικό υλικό τα οποία και παραδώσαμε εκεί.

Πόσοι περίπου μετανάστες έχεις δει με τα μάτια σου να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους;
Στη διάρκεια των 5 ημερών που βρίσκομαι εδώ έχουν περάσει από τα σύνορα της Τυνησίας περίπου 110.000 πρόσφυγες Λίβυοι και Αιγύπτιοι.

Πόσο άσχημη ήταν η κατάσταση των προσφύγων;
Ήταν κατάκοποι, με δύο μπόγους στα χέρια, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Στην πλειοψηφία τους κρατούσαν την παλιά σημαία της Λιβύης (τη σημαία που είχε η χώρα πριν ανέβει στην εξουσία ο Καντάφι) και μας εξιστορούσαν για τις μάχες που μαίνονταν στην πατρίδα τους, αλλά και για τους μισθοφόρους του Λίβυου ηγέτη. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Καντάφι έχει μισθώσει περίπου 50.000 μισθοφόρους από διάφορες χώρες, με μεροκάματο περίπου 2.000 δολάρια!
Οι άνθρωποι έφυγαν άρον άρον  από τα σπίτια τους. Μας έλεγαν ότι έφτασαν στα σύνορα με την ψυχή στο στόμα. Πολλές φορές, στη διαδρομή, έπεφταν σε ομάδες “Κανταφιστών” που τους παίρνανε οτιδήποτε μπορούσε να μεταδώσει πληροφορία δηλαδή κάμερες, κινητά τηλέφωνα, φωτογραφικές μηχανές, λαπτοπ. Ορισμένοι μάλιστα ανέφεραν πως τους πήραν χρήματα και ρολόγια. Πρόκειται για μια προσφυγιά. Αν δεις φωτογραφίες από το 1922, Έλληνες να κατεβαίνουν στο λιμάνι της Σμύρνης και να προσπαθούν να ανέβουν στα πλοία, τότε έχεις μια εικόνα. Έβλεπα να κρατούν τα παιδάκια τους στην αγκαλιά, κουβέρτες, να σέρνουν μπαούλα. Όπως μπορούσε ο καθένας.
  

Τι σας λένε για τους νεκρούς; Σε πόσους τους υπολογίζουν;
Θα σας πω πως σύμφωνα με την ενημέρωση από το Al Jazzeera ο αριθμός των θυμάτων αγγίζει τις 10.000. Οι τραυματίες ανέρχονται σε 50.000. Αυτά τα στοιχεία δεν μπορώ βέβαια να τα επαληθεύσω.


Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία;
Υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού και ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού. Κάνανε εκκλήσεις και παρόλα αυτά οι “κανταφικοί” που ελέγχουν τα σύνορα δεν επιτρέψανε στους γιατρούς να περάσουν στα εδάφη τους. Ο αρχηγός της αποστολής μας, Δημήτρη Μογνιέ, ο οποίος εργάζεται σε νοσοκομείο της Ελβετίας και μιλά πέντε γλώσσες, ανάμεσά τους και την αραβική, είναι αυτός που μας ενημερώνει για ό, τι συμβαίνει!


Εσείς θα μπαίνατε με την υπόλοιπη ομάδα ως γιατρός; Ή δηλώνατε κανονικά δημοσιογράφος;
Δεν μου ζητήθηκε καν η ιδιότητά μου όταν φτάσαμε στα σύνορα τις τρεις φορές που προσπαθήσαμε να περάσουμε. Και όχι, δεν υπήρχε περίπτωση να μπω ως γιατρός, θα δήλωνα την ιδιότητά μου, δηλαδή δημοσιογράφος. Αυτό άλλωστε αντιβαίνει της Συνθήκης της Διεθνούς Ένωσης Δημοσιογράφων.

Ήταν επιθετικοί απέναντί σας στα σύνορα;
Οι Τυνήσιοι ήταν πάρα πολύ ευγενείς. Σε αντίθεση με τους Λίβυους συνοριοφύλακες… Ο επικεφαλής της φρουράς είναι ξάδερφος του Καντάφι και απαγορεύει την είσοδο σε όλους. Δύο δημοσιογράφοι πήγαν να μπουν παράνομα από την έρημο αλλά  εντοπίστηκαν από τις δυνάμεις του Καντάφι και μάλιστα ο ένας τραυματίστηκε. Εμείς πήγαμε απολύτως νόμιμοι. Από την άλλη πλευρά της Λιβύης, στα σύνορα με την Αίγυπτο, δεν υπάρχουν προβλήματα, μιας και οι αντικαθεστωτικοί που έχουν επικρατήσει επιτρέπουν την είσοδο τόσο σε γιατρούς όσο και σε δημοσιογράφους.

Φοβηθήκατε καθόλου;
Όχι μωρέ, τι να φοβηθώ; Έχω καλύψει 27 πολέμους και ένα τσουνάμι. Είμαι σε αποστολή από τα Επίκαιρα και δεν φοβάμαι ποτέ. Είμαι μόνος μου με τους γιατρούς και προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου.      


Οι Τυνήσιοι βοηθούν τους Λίβυους και Αιγύπτιους πρόσφυγες;
Βεβαίως. Έχουν στήσει καταυλισμό και με το που περάσουν τα σύνορα τους προμηθεύουν με σάντουιτς, γάλα, χυμούς, καφέ, φρούτα, τρόφιμα. Αν κάποιος χρειαστεί ιατρική περίθαλψη τους βάζουν σε σκηνές που έχουν μετατρέψει σε πρόχειρα νοσοκομεία. Εκεί βρίσκονται και οι έλληνες γιατροί. Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα οι Τυνήσιοι έφτιαξαν ένα καταυλισμό για 2.000 άτομα, στον οποίο αυτή τη στιγμή πρέπει να βρίσκονται γύρω στις 9.000. Είναι τραγωδία!

Νίκος Δούσης – Ρασσιάς, “Πρόεδρος ΜΚΟ Γιατροί της Ειρήνης”

Βρίσκεστε σε μια μονάδα υποδοχής και περιθάλπετε τους πρόσφυγες που περνούν τα σύνορα; Ποια είναι η κατάσταση που συναντήσατε;
Δεν έχουμε πολύ βαριά περιστατικά γιατί οι τραυματισμένοι δεν μπορούν να μετακινηθούν και μάλιστα υπό αυτές τις συνθήκες. Προσπαθούν οι Λίβυοι γιατροί να τους περιθάλψουν όπως όπως, αλλά οι ανάγκες είναι τεράστιες και αυτό μας ώθησε να πάρουμε την απόφαση και να έρθουμε εδώ. Οι εκκλήσεις των Λίβυων γιατρών που τους περιθάλπουν ακόμη και στον περίβολο των νοσοκομείων και μας έκαναν να ξεκουνήσουμε από την Ελλάδα. Στα σύνορα που βρισκόμαστε οι ανάγκες είναι τεράστιες γι’ αυτό και επιλέξαμε να έρθουμε εδώ!

Πώς αποφασίσατε να κατέβετε;
Πάντα παρακολουθούμε τις διεθνείς εξελίξεις και εκτιμούμε που υπάρχει η περίπτωση να μας έχουν ανάγκη.

Είναι αλήθεια πως μισθοφόροι του Καντάφι έμπαιναν μέσα στα νοσοκομεία με σκοπό να σκοτώσουν τους τραυματισμένους που νοσηλευόταν εκεί;
Ναι, αυτό είναι γεγονός. Είναι αλήθεια. Σκέφτηκαν πως για να είναι τραυματίες στα νοσοκομεία, τους τραυματίσαμε εμείς. Άρα είναι αντιφρονούντες, άρα πάμε να τους αποτελειώσουμε. Μιλάμε βέβαια για εγκληματίες τους αίσχιστου είδους, αληταράδες που έχουν συμμετάσχει σε γενοκτονίες στη Ρουάντα, στην Νιγηρία και ο Καντάφι τους δίνει 2.000 δολάρια την ημέρα, που δεν τα βγάζουν ούτε σε ένα χρόνο στην πατρίδα τους, καταλαβαίνετε τι συμβαίνει.

Οι ασθενείς σας τι σας λένε;
Αυτοί που φτάνουν στα σύνορα δεν είναι ασθενείς. Επειδή έχω 20ετη εμπειρία θα σας περιγράψω τι συμβαίνει… Η πεζοπορία και η όλη ταλαιπωρία αλλά και η ψυχολογική καταπόνηση τους καταβάλλει! Σε ανθρωπιστικές αποστολές γενικά, το δεύτερο σε κατανάλωση φάρμακο μετά τα αντιβιοτικά είναι τα ψυχοφάρμακα. Τα αντικαταθλιπτικά. Λόγω του συνδρόμου της απώλειας «έχασα τη μάνα μου, την πατρίδα μου, τα παιδιά μου», στην καθομιλουμένη είναι αυτό που λέμε «τα χω παίξει»!

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οικογένειες έχουν χαθεί μεταξύ τους;
Από τη φύση τους δεν είναι άνθρωποι που θα εγκαταλείψουν το παιδί τους και θα περάσουν μόνοι τους τα σύνορα για να σωθούν! Έρχονται κατά οικογένειες και μόλις περάσουν τα σύνορα αναφωνούν Allahu Akbar (Ο Θεός είναι μεγάλος). 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου