Το δικό του χιούμορ είναι άμεσο, οικείο– σε πέντε λεπτά νομίζεις πως τον ξέρεις χρόνια. Το δικό της πιο εγκεφαλικό και υποδόριο, πιο «δεύτερης ανάγνωσης». Αλλά με έναν περίεργο τρόπο ο «εκρηκτικός» Βασίλης κaι η Φαίη –τόσο όμορφη και εύθραυστη σαν γυάλινη– «κουμπώνουν» σε ένα δικό τους, μοναδικό συνδυασμό. Και δεν χορταίνεις να τους ακούς.
Το έργο που ανεβάζετε «Ο Υπηρέτης Δύο Αφεντάδων» είναι πολύ επίκαιρο για τους Έλληνες… Μόνο που εμείς έχουμε… τρεις!
(γέλια)
Φ.Ξ. Και περισσότερους!
Β.Χ. Ναι και περισσότερους… Απλώς τώρα φανερωθήκανε. Τους είχαμε χρόνια…
Φ.Ξ. Ναι, απλά τώρα έχουμε μια εικόνα.
Πώς και αποφασίσατε να ανεβάσετε αυτό το έργο;
Β.Χ. Στον Υπηρέτη ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να επιβιώσει, να φάει και να ερωτευτεί. Αυτά τα δύο είναι και η βάση της ζωής κάθε ανθρώπου. Οι χαρακτήρες είναι πολύ ζωντανοί. Ο Γκολντόνι καυτηριάζει τα κοινωνικά στρώματα της εποχής, τα οποία δεν απέχουν και πολύ από αυτά που υπάρχουν σήμερα και θέλουν να φαίνονται ακόμη πλούσια και ευγενή αλλά στην ουσία είναι και φτωχά κι έχουν χάσει και κάθε ηθική. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ο έρωτας που κινεί ουρανό και γη και υπάρχει και ο αγώνας της επιβίωσης που μπλέκεται με τον έρωτα και γίνεται ένα παιχνίδι με ελπιδοφόρο τέλος…
Το τέλος είναι ελπιδοφόρο… Αλλά πώς είναι «ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης»;
Φ.Ξ. Ο έρωτας είναι πάντα έρωτας.
Οι δύσκολες συνθήκες τον δυναμώνουν;
Φ.Ξ. Ο έρωτας είναι τόσο δυνατό συναίσθημα από μόνο του που υπερβαίνει όλες τις δύσκολες συνθήκες. Όταν είσαι ερωτευμένος όλα τα υπόλοιπα είναι πιο απλά.
Οι ηθικές αξίες δοκιμάζονται στην κρίση;
Β.Χ. Η δοκιμασία είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας παρόλα όσα συμβαίνουν. Είναι ένα restart για εμάς. Ότι μπορούμε να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι. Όχι τόσο υπερκαταναλωτικό -και δεν αφορά το να αγοράζεις αγαθά. Αφορά τον έρωτα, την αγάπη, την αισθητική…
Φ.Ξ. Αυτή τη νοοτροπία του fast food που έχουμε σε όλα. Και ίσως με αυτήν την οικονομική κρίση, που για μένα είναι και ανθρώπινων αξιών και συναισθηματική, ίσως βγει και σε καλό. Είναι καλό να επαναπροσδιορίζεσαι…
Αλλά γίνεται με πολύ σκληρό τρόπο…
Β.Χ. Η κρίση υπήρχε αλλά εμείς ξαφνικά βρεθήκαμε ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Και τράγοι σκέτο, γιατί είμαστε. Ας είχαμε το μυαλό να επιλέγουμε ως «μεγάλα κεφάλια» ανθρώπους που να σκέφτονται λίγο και τη χώρα και όχι μόνο το επάγγελμά τους και την καριέρα τους. Γιατί πολιτικός δεν είναι επάγγελμα. Ουσιαστικά ψηφίζουμε ανθρώπους να υπηρετούν το λαό, να μας εκπροσωπούν και να μας κάνουν καλύτερη τη ζωή. Αυτή είναι η ουσία η οποία για χρόνια δεν υπήρχε. Γιατί για τους περισσότερους πολιτικούς είμαστε αριθμοί.
Φ.Ξ. Το κακό είναι πως εμείς αντιδράσαμε τώρα, που το πρόβλημα είναι στο σπίτι του καθενός. Φταίμε πάρα πολύ κι εμείς. Τόσα χρόνια συνέβαινε. Απλώς δεν είχε φτάσει στην πόρτα μας. Είναι σαν τις αρρώστιες. Που λένε «τι κρίμα… αλλά δεν το έχω εγώ. Το έχει ο παραδίπλα».
Έχετε κατέβει στο Σύνταγμα;
Β.Χ. Ναι έχω περάσει. Αλλά λόγω των προβών δεν μπόρεσα να κάτσω. Είμαι πολύ υπέρ, πάντως…
Φ.Ξ. Μένω στο Σύνταγμα και ναι έχω κατέβει. Θέλω να πιστεύω επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος πως θα βγούμε από το τέλμα. Αν και είναι δύσκολη η κατάσταση.
Θεός υπάρχει; Ο Χώκινγκ είπε πως «τζάμπα χτυπιόμαστε»…
Β.Χ. Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη που εμείς την ονομάζουμε Θεό… Πιστεύω ότι υπάρχουν κάτι που εμείς τα λέμε αγγελάκια που λυπούνται μαζί μας και χαίρονται μαζί μας. Ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν. Θέλω να πιστεύω πως στο τέλος θριαμβεύει το καλό. Το ζητούμενο είναι ότι ζώντας αυτή τη ζωή, στο τέλος να «κοιτάξουμε» πίσω και να πούμε «ok κάναμε ένα καλό πέρασμα»! και δεν κάναμε κακό σε ανθρώπους!
Φ.Ξ. Έχω ανάγκη να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι από μένα, που ίσως πρέπει να το φτάσω κάποια στιγμή. Διαφορετικά θα είχα πολύ έντονο το φόβο του θανάτου. Όχι ότι δεν το έχω.
Και για τα λεγόμενα του Χώκινγκ ;
Φ.Ξ. Δεν σημαίνει ότι πιστεύω πως αν πεθάνω υπάρχει κάτι σε παράδεισο ή κόλαση. Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι συμπαντικό πάνω από μένα. Μπορεί εγώ να είμαι ένα κομματάκι αυτού του σύμπαντος.
Παραπονιέστε στον Θεό;
Β.Χ. Μόνο όταν χάνονται δικοί μου άνθρωποι. Και ειδικά αν αυτοί χάθηκαν όχι «πλήρης ημερών», όπως λέμε. Σε τέτοιες στιγμές έχουμε ένα «διάλογο».
Φ.Ξ. Για πολλά πράγματα μπορεί να παραπονεθώ. Αλλά γενικώς όταν γκρινιάζω το θεωρώ ύβρη και με επαναφέρω αμέσως.
Χιούμορ του κάνετε;
Β.Χ. Καμιά φορά… Όταν συμβαίνουν απίστευτα πράγματα και κοιτάω ψηλά και λέω… «τώρα με δουλεύεις»;
Φ.Ξ. Με όλα κάνω πλάκα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να κάνεις χιούμορ και να διασκεδάζεις τα πράγματα.
Υπάρχει κόσμος που λέει πως οι πνευματικοί άνθρωποι θα έπρεπε να μιλήσουν πιο νωρίς…
Β.Χ. Μιλάνε εδώ και καιρό. Το θέμα είναι ποιος τους δίνει το βήμα να ακουστούν. Δεν θέλουμε να υπηρετεί κάποιος το λαό. Θέλουμε κάποιος να τον αγαπήσει. Γιατί αν αγαπήσεις κάποιον θα κάνεις τα πάντα γι’ αυτόν. Ένας ηθοποιός δεν κυνηγάει το χειροκρότημα, κυνηγάει να κάνει σωστά τη δουλειά του που θα του αποφέρει το χειροκρότημα. Οι πολιτικοί λοιπόν, λειτουργούν σαν να έχουν πάρει το απίστευτο χειροκρότημα στη ζωή τους χωρίς να έχουν κάνει δουλειά. Η διαφορά της τέχνης με την πολιτική είναι ότι η τέχνη προσπαθεί να ανοίξει κάποια μονοπάτια στη ζωή του ανθρώπου τα οποία εκείνος επιλέγει αν θα περπατήσει και ποια. Η πολιτική χαράζει μονοπάτια και σε κατευθύνει να πας σε αυτά. Σε μονόδρομους.
Πριν τις κινητοποιήσεις φαινόταν σαν να είμαστε σε εθνική κατάθλιψη. Τώρα φαίνεται να υπάρχει μια ανάταση στο λαό…
Β.Χ. Ανατρέπεται το… «Που είναι η νέα γενιά;»… Επίσης όλα αυτά τα χρόνια μιλούσαν για τον κίνδυνο του ίντερνετ,ότι είναι ο «σατανάς». Και ξαφνικά ο «σατανάς» επικοινώνησε και πέταξε έναν φόβο που έλεγαν πως θα σε κρατάει μέσα στο σπίτι. Το ίντερνετ είναι το μοναδικό κομμάτι δημοκρατίας που υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο. Και είναι φοβερό το γεγονός ότι η δημοκρατία βρίσκεται στο Σύνταγμα, αλλά έξω από τη Βουλή. Οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί θέλουν απλά να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Η δική σας ζωή πως είναι τώρα;
Β.Χ. Αξιοπρεπής. Έχω την ευλογία να κάνω μια δουλειά που λατρεύω. Η δουλειά μου, μου δίνει τη δυνατότητα να φέρομαι σαν παιδί χωρίς κανένας να με παρεξηγεί. Μου δίνει στιγμές χαράς, λύπης, πάθους… Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου.
Σας θεωρούν άξιο διάδοχο των μεγάλων ηθοποιών της χρυσής γενιάς του ελληνικού κινηματογράφου…
Β.Χ. Είναι πολύ τιμητικό για μένα γιατί ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στο DNA μας. Μεγαλώσαμε μαζί τους και είναι οικογένειά μας. Είναι πολύ όμορφο αυτό.
Πόσο δύσκολο είναι να επιλέξετε την επόμενη δουλειά σας;
Β.Χ. Ίσως είναι κοινότυπο αλλά λένε πως «την καριέρα την φτιάχνεις με τα «όχι». Τείνω να συμφωνήσω, γιατί για κανένα «όχι» δεν μετάνιωσα. Νιώθω την ευθύνη ότι πρέπει να χαράξω ένα δρόμο που δεν θα «χαλάσει» τον κόσμο. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω σ’ αυτή τη δουλειά, νιώθω όμως τι δεν θέλω να κάνω.
Και η πρόκληση του ρόλου; Όπως ο περσινός ρόλος της «Λυσιστράτης». Εκεί δεν φοβάστε μήπως υπάρχει κόστος;
Β.Χ. Ένας ηθοποιός δεν πρέπει να λέει «όχι» από φόβο. Πρέπει να βουτάει στα βαθιά. Ο ρόλος της Λυσιστράτης είναι τόσο όμορφος, που είπα το «ναι» με φόβο και αγωνία αλλά και θέληση για να παλέψω να τον καταφέρω. Εν τέλει αν δεν ρισκάρεις δεν ζεις!
Ποιο είναι το «καβούκι» σας;
Β.Χ. Το σπίτι μου.
Πώς περνάτε εκεί;
Β.Χ. Μπαίνω στο ίντερνετ, πληροφορούμαι για όλα τα νέα, ακούω μουσική, βλέπω ταινίες, να είμαι με φίλους, να μαγειρεύουμε, παίζουμε επιτραπέζια.
Δεν άκουσα για τηλεόραση;
Βλέπω… Ειδικά το βράδυ την ανοίγω για να με πάρει ο ύπνος. Ο οργανισμός συνειδητοποιεί πως είναι πιο χρήσιμο να κοιμηθείς από το να παρακολουθήσεις τηλεόραση. (γέλια) Παρόλα αυτά υπάρχουν διαμαντάκια στην τηλεόραση.
Ειδήσεις βλέπετε στην τηλεόραση;
Το δάχτυλο στο τηλεκοντρόλ μένει περισσότερο σε ΣΚΑΪ και ΝΕΤ. Είναι περισσότερο πληροφοριακές και όχι τόσο δραματουργικά φτιαγμένες που να σου δημιουργούν συναισθήματα πόνου, αγανάκτησης ή οτιδήποτε άλλο για να σε κρατήσουν.
Τώρα που αναφέρατε το δραματουργικό… Έχετε δει καθόλου τον Γιώργο Τράγκα; Πολλοί λένε ότι θα μπορούσε να είναι συνάδελφός σας…
Ναι και τον έχω γνωρίσει, του έχω δώσει συνέντευξη. Τον συμπαθώ πολύ. Η ευστροφία του μυαλού του και το χιούμορ του σε κάνει να τον συμπαθείς. Πιστεύω ότι μπορεί να πει τα πιο σκληρά πράγματα με τον πιο χιουμοριστικό τρόπο. Τον εκτιμώ πολύ.
Είναι μύθος ότι οι καλλιτέχνες λειτουργούν καλύτερα στον έρωτα;
Ο έρωτας και η πείνα δεν έχουν όρια. Σε κάνουν να ξεπεράσεις τα όρια σου. Ο έρωτας είναι και το πιο όμορφο αλλά και το πιο καταστροφικό συναίσθημα γιατί δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου.
Υπάρχει στιγμή που να χάσατε τον εαυτό σας;
Συνήθως στους χωρισμούς συμβαίνει αυτό. Εκεί πονάει ο άνθρωπος περισσότερο. Και όταν το σκέφτεσαι μετά από καιρό γελάς με το πόσο πόναγες…
Είστε αυστηρός με τον εαυτό σας;
Όχι καθόλου. Όρια βάζω στις συναναστροφές μου με τους ανθρώπους. Δεν ανέχομαι την αγένεια των ανθρώπων. Μπορεί να φτάσω σε έξαλλη κατάσταση.
Ποιος ρόλος σε έκανε να ανακαλύψεις στοιχεία του εαυτού σου που δεν ήξερες;
Β.Χ. Στο ρόλο της Λυσιστράτης βρήκα κομμάτια του εαυτού μου που δεν περίμενα να βρω. Είχα τη δυνατότητα να σκεφτώ ως μια γυναίκα. Μέχρι τότε απλά κριτίκαρα τη σκέψη, με το ρόλο αυτό μπήκα στη σκέψη της γυναίκας.
Αγαπήσατε πιο πολύ τις γυναίκες μετά από το ρόλο αυτό;
Β.Χ. Έτσι κι αλλιώς αγαπούσα τις γυναίκες. Δεν περίμενα αυτό για να τις αγαπήσω. Τη γυναίκα την έχω ψηλά όπως θα έπρεπε να την έχουμε όλοι οι άνδρες. Πολύ ψηλά. Είναι το άλλο μας μισό.
Υπάρχει όντως το άλλο μισό. Το παντοτινό άλλο μισό;
Β.Χ. Υπάρχουν πολλά άλλα μισά. Εσύ καθορίζεις μέσα από τις εμπειρίες σου τι σου αρέσει σε κάθε γυναίκα. Όσο πιο πολύ ωριμάζεις βλέπεις ποια είναι το άλλο μισό. Και αυτή η εμπειρία σε κάνει να αγαπήσεις το άλλο μισό με τα ελαττώματά του. Δεν υπάρχει τέλειο άλλο μισό!
Θεωρήσατε ποτέ ότι βρήκατε το άλλο μισό;
Β.Χ. Νομίζω ότι κάθε ερωτευμένος στην περίοδο του ενθουσιασμού, της αρχής μιας σχέσης, πιστεύουν ότι έχουν βρει το «άλλο τους μισό». Μετά καταλαβαίνεις αν είναι…
Έχετε φτάσει κοντά στο να πείτε «αυτό είναι το άλλο μου μισό»;
Β.Χ. Ναι έχω έρθει πολύ κοντά.
Είναι μύθος πως οι κωμικοί ρόλοι είναι πιο δύσκολοι από τους δραματικούς;
Β.Χ. Είμαι σε μια μέση κατάσταση. Και τα δύο είναι δύσκολα. Απλά ο κωμικός ηθοποιός πρέπει να έχει και κάτι έμφυτο, το οποίο δεν διδάσκεται. Το λέμε και ταλέντο. Το ζητούμενο για μένα είναι να τον κάνω να γελάσει με κάτι «δύσκολο». Και να μετατρέπω πολλές φορές το γέλιο του σε ένα σοκ συγκίνησης. Στιγμιαίο. Η εναλλαγή συναισθημάτων είναι το πιο ωραίο παιχνίδι που παίζω.
Στο θέατρο, όταν παίζεις έναν κωμικό ρόλο, ακούς από κάτω το κοινό να γελάει και φαντάζομαι σκέφτεσαι «καλά πάω». Όταν παίζεις κάτι δραματικό τι γίνεται;
Β.Χ. Είχα κι εγώ αυτήν την απορία. Όταν έπαιξα στις Βάκχες του Ευρυπίδη, στην Επίδαυρο, είχα έναν μονόλογο σπαρακτικό. Είχα την αγωνία για το πώς θα νιώσω; Έχω συνηθίσει να ακούω το γέλιο από κάτω και θυμάμαι ότι ήμουν στην Επίδαυρο, με αυτόν τον μονόλογο επί 15’ , όπου υπήρχε μια σιωπή που έβγαζε τόση ενέργεια… αντικαθιστούσε το γέλιο που είχα συνηθίσει. Μου έδινε το συναίσθημα ότι πάει καλά. Ένιωθα την προσοχή τους, ακόμη και τη συγκίνηση κάποιων θεατών. Έτσι συνειδητοποίησα πως τόσο το δράμα, όσο και η κωμωδία… μεταδίδεται!
Φαίη Ξυλά
Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα παντρεμένη να πάει σε περιοδεία;
Όσο και για τις ανύπαντρες. Το άσχημο είναι ότι για δύο μήνες θα είναι πολύ δύσκολα να βρεθώ με τον άνδρα μου. Ευτυχώς εκείνος έχει πιο χαλαρή περιοδεία από μένα. Οπότε θα έρχεται εκείνος όταν μπορεί.
Η πρόταση γάμου που σου έκανε ο σύζυγός σου ήταν πολύ ρομαντική και τολμώ να πω ότι… έγραψε ιστορία…
Γενικώς είναι παρορμητικός και ρομαντικός και αυτό μου αρέσει πολύ…
Πώς κρατάς μια σχέση ζωντανή;
Δεν υπάρχει συνταγή. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους της σχέσης, με το πώς προσπαθούν να είναι μεταξύ τους…
Φαίνεσαι πάντως ευτυχισμένη… Ευχαριστημένη…
Αν δεν ήμουν ευχαριστημένη δεν θα ήμουν εκεί που είμαι!
Έτσι απλά;
Ναι, νομίζω ότι τα πάντα είναι απλά, όταν δεν είσαι ευχαριστημένος κάπου καλό είναι να μην είσαι. Τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εγώ.
Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να παίξει έναν άνδρα; Ή επειδή είναι λιγότερο πολύπλοκοι σου είναι πιο εύκολο;
Υπάρχει η δυσκολία που υπάρχει σε κάθε ρόλο που είναι «διαφορετικοί» από σένα. Είναι δύσκολος ρόλος αλλά ελπίζω να τον έχω προσεγγίσει αρκετά. Ο ρόλος της Βεατρίκης είναι πολυσύνθετος σαν χαρακτήρας. Είναι μια γυναίκα που για τον έρωτά της κάνει πλαστοπροσωπία, υποδύεται τον αδερφό της για να πάρει κάποια χρήματα και να βοηθήσει τον αγαπημένο της οποίος έχει σκοτώσει τον αδερφό της. Είναι μια γυναίκα που έχει πολύ δύναμη, πολύ τσαμπουκά και θράσος κάποιες στιγμές. Και όλα αυτά τα κάνει για τον έρωτά της.
Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται;
Πολλές φορές ναι, αλλά πάντα υπάρχουν όρια.
Είσαι δυνατή; Σου αρέσει να μπαίνεις σ’ αυτή τη διαδικασία να τεστάρεις τα όριά σου;
Πάντα πιστεύω ότι έχω πολύ λιγότερη δύναμη από αυτή που πραγματικά έχω. Μου αρέσει η διαδικασία να με τεστάρω. Αλλιώς δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά. Έχω επιλέξει να ζω μ’ αυτόν τρόπο. Η δουλειά μου είναι σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Και εμπεριέχει όλη αυτή τη διαδικασία να αναμετριέσαι με τα όριά σου.
Σ’ έχει τρομάξει κάποια στιγμή κάποιος ρόλος.
Όλοι οι ρόλοι μ’ έχουν τρομάξει. Περνάω μια φάση τρόμου με τους ρόλους μου. Φεύγει μέσα από τη διαδικασία και στο τέλος τον αγαπάω. Αλλά περνάω μια φάση που τον φοβάμαι.
Ο φόβος –λένε- σε κρατάει στη ζωή…
Ναι. Και το θέμα είναι ότι ξεπερνάς το φόβο σου. Φοβίες έχουμε όλοι…
Τι φοβίες έχεις;
Άπειρες φοβίες έχω και μάλιστα έχω ξεπεράσει φοβίες και το συνειδητοποίησα μετά. Και αναρωτιόμουν «είχα εγώ αυτή τη φοβία»;
Έχεις επισκεφθεί κάποιον ειδικό;
Ναι έχω κάνει ψυχανάλυση. Αλλά όχι για τις φοβίες μου. Για άλλους λόγους. Δεν κάνω πλέον, έκανα για πολύ λίγο. Με βοήθησε. Μου έκανε πολύ καλό. Οτιδήποτε μας βοηθάει να νιώσουμε καλά και μας βοηθάει να εντοπίσουμε κάποια θέματα που έχουμε, γιατί αν δεν τα βρεις, δεν μπορείς να τα διορθώσεις είναι κάλο να τα κάνουμε. Είτε πας για ψυχανάλυση, είτε σε πνευματικό, είτε σε χαρτορίχτρα.
Έχεις πάει σε χαρτορίχτρα;
Δεν μου αρέσει να μου λένε το μέλλον μου. Με φοβίζει πάρα πολύ να μου λένε τι θα γίνει αύριο. Γιατί είτε είναι καλό είτε είναι κακό, το δρομολογώ μόνη μου ώστε να γίνει. Οπότε δεν θέλω να μου λένε. Πιστεύω πολύ στο ανθρώπινο μυαλό, τόσο που δεν θέλω να μου λένε ούτε τα ζώδια. Παλιότερα τα κορόιδευα κιόλας.
Και πώς σκέφτεσαι το μέλλον σου; Αν το σκέφτεσαι…
Το ονειρεύομαι.
Σκέφτεσαι πως θα ήθελες να είσαι σε πέντε χρόνια;
Εγώ δεν ξέρω τι θέλω να συμβεί μεθαύριο…
Προσέχεις καθόλου τη διατροφή σου;
Όχι ιδιαίτερα.
Σε ποια πράγματα θεωρείς τον εαυτό σου δύσκολη;
Νομίζω ότι είμαι πολύ προσαρμόσιμη.
Κάνεις εύκολα φιλίες;
Όχι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι κοινωνική ή προσιτή. Απλώς για να θεωρήσω κάποιον φίλο μου θα πρέπει να περάσουν χρόνια. Συνήθως πρώτα με εμπιστεύονται και μετά τους εμπιστεύομαι. Μπορώ να τους ακούσω, αλλά μέχρι να φτάσω να πω εγώ τα δικά μου θα πρέπει να περάσει καιρός.
Την επιτυχία στην Εδέμ την περίμενες;
Φ.Ξ. Περίμενα ότι θα πάει πολύ καλά. Όταν διάβασα το σενάριο ενθουσιάστηκα κι αυτό μου έχει συμβεί πολύ λίγες φορές. Όχι ότι σημαίνει απαραίτητα ότι θα αρέσει και σε όλο τον κόσμο.
Έκανες φίλους στο σίριαλ;
Φ.Ξ. Ναι. Με όλα τα παιδιά έχω πολύ καλή σχέση αλλά με κάποιους έχω δεθεί πολύ.
Λένε πως μετά από ένα καθημερινό σίριαλ θα πρέπει ένας ηθοποιός να κάνει πίσω. Ο κόσμος τον έχει ταυτίσει με το ρόλο…
Φ.Ξ. Αν ο κόσμος με έχει ταυτίσει με το ρόλο μου, χαίρομαι. Αυτό σημαίνει ότι ήμουν πολύ καλή σ’ αυτό το ρόλο και χαίρομαι αν ο κόσμος θεωρεί ότι είμαι σαν την Εύα. Οπότε η χαρά μου θα είναι και πάλι να ταυτιστώ με τον επόμενο.
Πώς έχει επηρεάσει η κρίση την καθημερινότητά σου; Έκοψες κάποια έξοδα;
Η αλήθεια είναι πως επειδή κάνω αυτή τη δουλειά η κρίση σε μένα ήρθε πιο ήπια. Στο επάγγελμά μας είμαστε σε μόνιμη κρίση. Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς μας που είσαι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να σου συμβεί. Τη μία βγάζεις χρήματα, αλλά δεν είσαι σίγουρος για την επόμενη δουλειά.
Σου αρέσει ο προγραμματισμός;
Όχι. Είμαι πολύ οργανωμένη στη δουλειά μου, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μου αρέσει να κάνω πρόγραμμα. Όσες φορές έχω κάνει, η ζωή μου το έχει ανατρέψει.
Αυτή η κρίση σε βάζει σε σκέψεις… Τη δυσκολία του να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί. Λέγεται πως με το που γεννηθεί θα χρωστά περίπου 28.000 ευρώ…
Δεν το σκέφτομαι αυτό. Και αν μου συνέβαινε να έρθει ένα παιδί, δεν θα σκεφτόμουν το χρέος. Πιστεύω ότι τα πάντα μας συμβαίνουν στη ζωή για κάποιο λόγο που τον μαθαίνουμε αργότερα.
Συγνώμη, άσχετο. Στο γάμο πάτησες το πόδι του συζύγου σου και του Λάκη Λαζόπουλου, του κουμπάρου σου;
Ναι (γέλια)
Ήθελες να περάσει κάποιο μήνυμα σαν γυναίκα;
(γέλια) Όχι μου βγήκε αυθόρμητα. Την ώρα της τελετής αναρωτιέμαι «εδώ δεν είναι που η νύφη πατάει το πόδι;» και λέω «πάρε εσύ μια, πάρε κι εσύ μία»!
Ήταν κάποιου τύπου δήλωση «εγώ κάνω κουμάντο»;
Μπορεί υποσυνείδητα να ήθελα να πω και στους δύο «προσέξτε καλά»!
Νομίζω ότι υπάρχουν δύο είδη συζύγων… Η κλασσική, που αφήνει τον άνδρα να κάνει κουμάντο και η μοντέρνα που βγαίνει μπροστά. Εσύ τι από τα δύο είσαι;
Δεν μ’ αρέσει να κάνω κουμάντο. Μ’ αρέσει να συζητάω και να συναποφασίζω. Και αν γίνεται να μην τα συζητάμε και να μας βγαίνουν απλά, από κοινού, τότε είναι το καλύτερό μου. Αλλά και όταν συζητάμε και δω ότι έχω λάθος υποχωρώ. Και μπορεί και να συμφωνήσουμε δια της διαφωνίας. Πολλές φορές αντιδρώ σε πράγματα και ενώ είμαι στη φάση της αμφισβήτησης, όση ώρα το συζητάμε έχω ήδη πειστεί.
Χρησιμοποιείς τις συνταγές της γιαγιάς; Αυτά τα μυστικά των παλιών γυναικών για τη σχέση με τον άνδρα;
Είμαι πολύ παρορμητική. Θέλω ο άνδρας που είναι μαζί μου να ξέρει και να μ’ αγαπάει για όλες τις πλευρές μου. Δεν μπορώ γενικώς να υποδυθώ ή να χειριστώ τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου